Wie ben ik?
Ik ben Marleen Dieperink, trotse moeder van Abel, Oliver en Samuel en de vriendin van Polle. Ik ben echt een familiemens, hou van heerlijk eten en koken, gezelligheid met vriendinnen, vrijheid en in de natuur zijn. Als je mij tien jaar geleden had gevraagd hoe mijn toekomst eruit zou zien, zou ik niet hebben verwacht dat ik tot 2 keer toe in mijn leven van mijn grootste hobby’s mijn beroep mocht maken. Tien jaar geleden runde ik 2 dansscholen, werkte therapeutisch met MS- en Parkinsonpatiënten, ontwikkelde cultuurprojecten voor het primair onderwijs en in de weekenden danste ik zelf uitvoerend bij diverse artiesten, concerten en festivals. Ik had (en heb) energie voor 10 en vriendinnen noemden mij een workaholic. Maar hey: dansen voelt niet als werk.
Helaas kwam hier 5 jaar geleden verandering in. Het gezinsleven combineren met mijn werkleven viel mij enorm tegen. Wij merkten dat ons oudste zoontje wat moeilijkheden ondervond in zijn ontwikkeling. Dit vroeg veel ondersteuning van ons. Waar ik normaal tot 23.00 uur achter mijn laptop zat, lag ik nu uitgeput om 20.00 uur ’s avonds in bed. “Natuurlijk” werkte ik door tot een week voor mijn 2de bevalling en toen een theatergroep mij in mijn kraamweek verplichtte te werken en er een groep dansers in mijn woonkamer stond te repeteren stortte ik fysiek en mentaal in. Een burn-out. Iedereen had het aan zien komen, behalve ikzelf..
Ik was mezelf totaal voorbij gelopen. Zoals velen vast het beeld zullen herkennen, wilde ik de perfecte moeder, huisvrouw, vriendin, danser, dansdocent, therapeut zijn en er ook nog eens iedere dag tiptop uitzien, het liefst helemaal in shape. Achteraf gezien was dit natuurlijk helemaal niet o.k. en het werd tijd om het roer om te gooien, naar mezelf en mijn lijf te luisteren en voor mezelf te gaan kiezen! Accepteren dat ik zo niet verder kon gaan en toestaan dat ik mag zijn wie ik ben. Accepteren dat mijn huis niet altijd tiptop eruit ziet. Accepteren dat mijn kinderen niet iedere dag gezond eten en dat een frietje halen ook heel fijn kan zijn. Ik ging prioriteiten stellen. Wat vind ik belangrijk? Waar wordt ik gelukkig van? Om meer balans en rust te creëren heb ik afstand gedaan van de dansscholen en ben “huismoeder” (ik heb nog steeds moeite met dit woord) geworden. Moeder in huis voor ons gezin, de kinderen, even pas op de plaats om vanuit hier te bedenken wat ik graag zou willen doen wanneer er meer stabiliteit is, met ondertussen een 3de mannetje onderweg!
Achteraf gezien is dit de beste periode in mijn leven geweest. Ik kwam tot rust en voelde mij sterker dan ooit. Ik leef bewust, ben heel goed voor mezelf gaan zorgen en voel mijn grenzen aan. Geniet van de kleine dingen en ben er sterker en gelukkiger uitgekomen! Dinsdagmorgen, tijdens één van de bezoeken aan de kinderpsychiater werd ons verteld dat ons oudste zoontje ADHD had. Er waren 2 mogelijkheden om zijn behandelingen te ondersteunen, met medicatie of met voeding. Natuurlijk moesten wij de diagnose nog even op ons laten inwerken, maar ik dacht ook meteen: Wauw! Dus je kan mentale klachten ondersteunen door voeding? Hier wil ik meer over weten. (Ergens wist ik dit wel, want door in mijn burn-out periode iedere dag te bewegen, vers te gaan koken en mijzelf gezond te voeden, kreeg ik weer energie en kon ik alles mentaal ook weer steeds beter aan.) Alsof het zo had moeten zijn kwam ik diezelfde avond de nieuwe praktijk van mijn vriendin Silvia bekijken. Silvia is Orthomoleculair Therapeut. Toen ik haar aan het werk zag vielen meteen alle puzzelstukjes in elkaar. Dit wil ik ook en ik weet zeker dat ik dit ook heel goed kan. Dit is het! En zo is mijn nieuwe leven begonnen. Ik heb mij aangemeld voor diverse studie’s bij de SOHF (Stichting Ortho Health Foundation) en bijscholingen (SOHF, Ortho Linea, Oersterk, VitEducatief) en zo is het balletje gaan rollen. Na het behalen van mijn diploma’s Orthomoleculair Adviseur Basis en Orthomoleculair Adviseur Gevorderd heb ik eerst mijn eigen gezin onder de loep genomen. Hierna kwamen familieleden langs, omdat zij ook benieuwd waren wat ik voor hun klachten konden betekenen. Het kringetje begon steeds groter te worden. Vrienden kwamen op “consult” en hierna de vrienden van vrienden, etc. De periode van oefenen en ervaring opdoen is al weer even geleden en ik heb inmiddels een ontelbaar aantal consulten gedaan. Mijn missie is om jullie te begeleiden naar een gezonde(re) leefstijl. Herken jij jezelf in mijn verhaal of loop je al een langere tijd met (kleine) klachten rond waar je vanaf wilt? Neem contact op. Natuurlijk moet je het uiteindelijk zelf gaan doen, maar ik kijk graag met je mee naar de oorzaak en help je op weg door samen een plan van aanpak te maken.
